Ով ցանկանում է փոքր-ինչ տեղեկանալ հայ ժամանակակից երաժշտության մասին, չի կարող անտարբեր մնալ Կարեն Ասատրյանի և նրա խմբի ՝ «Հայաստանի ոգու» հանդեպ: Նրա ստեղծագործությունները հիմնված են հայ ժողովրդական բանահյուսության վրա, որը հաճախ բնութագրում է որպես մելամաղձոտ:
Ջազի ժամանակակից ստիլիստական տարրերի և դասական երաժշտության տարրերի հետ համատեղ, ստեղծվում են ստեղծագործություններ, որոնք կարելի է նկարագրել որպես ավանգարդ ֆոլկ-ջազզ:
«Հնի» և «նորի» միջև տեղի ունեցող այս հանդիպումը չի ստեղծում համաշխարհային երաժշտության շերտ, այլ նոր, զարմանալի երաժշտական միջանկյալ աշխարհներ է բացում, որոնք, այնուամենայնիվ, չեն կարող ժխտել իրենց հայկական արմատները:
Ասատրյանը կրկին ցույց է տալիս, որ ինքը անընդհատ որոնում է իր և նաև հայ ինքնության պատմական արմատները, ինչը նրա համար նոր ստեղծման շարժիչ ուժ է: Այսպիսով, ավանդույթը կարող է նորից դառնալ ժամանակակից. Ասատրյանի հայկական երաժշտական ավանդույթների մշակումը պայմանավորված չեն նրա մուսայով: Նա ավելի ակտիվացնում է այն, զարգացնելով նոր հնչյուններ, որոնք յուրահատուկ են իրենց բնույթով:
«Մենք հայերս ցրված ենք ամբողջ աշխարհում: Իրականում մենք ամեն տեղ տանն ենք », - ասում է« Հայաստանի ոգի »խմբի ղեկավար և վարպետ Կարեն Ասատրյանը: « Իմ երաժշտությամբ ցանկանում եմ մեզ՝ հայերիս, բնորոշ կենսուրախությունն ու էներգիան փոխանցել»,- և դա նրան և իր երաժիշտներին իսկապես հաջողվում է:
Ժամանակակից ջազի և հայկական ժողովրդական երաժշտության հիշատակված սինթեզը «Ոգիների» համերգն է, որը կոչված է հետազոտության դեպի նոր երաժշտական աշխարհ, որը ներառում է արևելյան և արևմտյան երաժշտական աշխարհների տարրեր:
Հաջողության խթանող գործոններից մեկն այն է, որ «Հայաստանի ոգու» անդամները ծագումով աշխարհի տարբեր անկյուներից են (Հայաստան, Իրաք, Խորվաթիա և Ավստրիա): Նրանք կարծես հարազատ հոգիներ են, հակառակ դեպքում դժվար է բացատրել այս մռայլ և միևնույն ժամանակ հաճելի երաժշտության ներդաշնակությունը: Այս եզակի անսամբլին աջակցում է հայ-իրաքյան երգչուհի Ռիտա Մովսիսյանը իր արտահայտիչ ձայնով: Նրա երգերը ուրախության, մարդկության, տխրության և կարոտի մասին են: Նրան հոգեհարազատ են թե´ արևելյան , թե´ արևմտյան տոնայնությունները: Դա անհնար է չզգալ: Այն հասնում է մինչև հոգու խորքերը…